Podróżowanie możemy rozumieć na wiele sposobów. Wędrowanie samo w sobie jest przemierzaniem pewnej drogi, prowadzącej do jakiegoś celu. Cele te mogą być różne. Czasami jest to chęć poznania nowych krajów, kultur, obyczajów. Podróżą może być również wędrówka przez życie, podczas której lepiej poznamy samego siebie. Droga, którą przemierzamy to poszukiwanie i zdobywanie nowych doświadczeń, stawianie czoła problemom dnia codziennego odkrywanie w nas samych prawdziwego „ja”. Właśnie tę różnorodność ujęcia tematu będę starała się w tej pracy pokazać.
W pierwszym argumencie odwołam się do podanego fragmentu „Poematu o Gilgameszu” , w którym to główny bohater przygnębiony śmiercią swego przyjaciela poddaje w wątpliwość sens życia ludzkiego. Wie, że życie każdego człowieka zakończy się śmiercią, ale jednocześnie jest przerażony tym, że przychodzi ona z zaskoczenia. Wyrusza więc w wielce niebezpieczną podróż, której punktem finalnym będzie poznanie tajemnicy nieśmiertelności. Podróżuje szukając swego ojca Untapisziti, którego zamierza prosić o wyjawienie tajemnicy jego nieśmiertelności. Ten poddaje go próbie, która miała pokazać, czy Gilgamesz jest godny bycia nieśmiertelnym. Niestety tej próby nie przechodzi. Aby dać swemu synowi ostatnią szansę, Untapisziti mówi o roślinie rosnącej na dnie morza, która może podarować upragnioną nieśmiertelność. Bohaterowi udaje się zerwać roślinę, niestety w ostatniej chwili zjada ją pojawiający się nagle wąż.
Ta podróż Gilgamesza jest bardzo symboliczna, ponieważ pokazuje, że koleje życia ludzkiego zostały gdzieś zapisane, a nam pozostaje poddać się jego biegowi, cieszyć się tym co mamy.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz