W jaki sposób człowiek zachowuje się wobec śmierci bliskich? (drugi argument)

Innym tekstem, w którym pokazane jest cierpienie po stracie bliskiej osoby są "Treny" Jana Kochanowskiego. Autor przeżywa śmierć ukochanej córeczki. Ból, który mu towarzyszy, przelewa na  papier. W początkowych tekstach cyklu widać, że nie umie się pogodzić z odejściem dziecka, a każda rzecz przypomina mu Urszulkę. Mimo, że jest wyznawcą stoicyzmu, nie potrafi opanować emocji i zachować spokoju. Z powodu wielkiego cierpienia traci wiarę, co widać w "Trenie X". Zastanawia się w nim, co może się dziać z jego córką po śmierci. Szuka pocieszenia w innych religiach, np. zastanawia się, czy nie zamieniła się w słowika zgodnie z zasadami reinkarnacji, a także odwołuje się do starożytnych wyobrażeń zaświatów oraz do koncepcji wielopoziomowego nieba („ Czyś ty nad wszytki nieba wysoko wniesiona”). Poddaje wreszcie w wątpliwość w ogóle istnienia życia po śmierci, wypowiadając słowa „jeśliś jest ”. Mimo tego kryzysu religijnego i filozoficznego ostatecznie odzyskuje spokój ducha, godzi się z tym, co się stało. We śnie przedstawionym w "Trenie XIX" ukazuje mu się jego matka, która uświadamia autorowi, że istnieje życie po śmierci (przynosi Urszulkę na rękach oraz opisuje niebo). Radzi mu, żeby przestał rozpaczać, pogodził się z losem i żył dalej. "Treny" pokazują, że po śmierci bliskiej osoby człowiek jest często załamany i zagubiony, ale z czasem powraca do równowagi emocjonalnej i odzyskuje sens życia.