Z pewnością każdy z nas doświadczył w życiu jakiejś straty przez którą cierpiał o której rozmyślał i która dla była dla niego trudnym wydarzeniem. Jednak strata jaką jest śmierć najbliższych to niezwykle bolesny cios, który jest w stanie odwieźć nas od racjonalnego myślenia. W tej rozprawce spróbuje odpowiedzieć na pytanie czy człowiek jest w stanie zachować trzeźwość umysłu wobec tragedii jaką jest śmierć najważniejszych mu osób.
W moim pierwszym argumencie pragnę odnieść się do fragmentu lektury A. Kamińskiego „Kamienie na szaniec”. Opowiada on o nadchodzącej śmierci Rudego. Chłopak bardzo cierpiał. Opowiadał Zośce o swoim bólu, czym wzbudzał w przyjacielu niezwykle silne uczucia, które niemal zmuszały Tadeusza do popełnienia jakiegoś głupstwa. Chciał wybiec na ulicę, krzyczeć, uzewnętrznić swoje emocje. Z trudem przychodziło mu zapanowanie nad sobą i ukrycie rozpaczy. Podejmował jednak ten wysiłek by pomóc druhowi znieść cierpienie i dodać otuchy w ostatnich chwilach życia. Po śmierci przyjaciół jego rozpacz była tak wielka, że nie potrafił jej udźwignąć. Bliscy namówili go do wyjazdu na wieś, podczas którego odpoczął, uporządkował myśli i spisał swoje wspomnienia. Stworzenie pamiętnika pozwoliło mu uporać się z nadmiernymi emocjami i powrócić do racjonalnego myślenia.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz