Kolejną ofiarą ambicji jest Balladyna, bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego. Żyła ona w biedzie z matką i siostrą, kiedy nagle dostała szansę od losu - niespodziewanie do jej domu przybył książę Kirkor, który dał jest możliwość walki o jego względy. Ona i jej siostra Alina miały zbierać maliny, a czas wykonania zadania miał mieć wpływ na wybór mężczyzny. Ponieważ szala zwycięstwa przechylała się na stronę młodszej siostry, napędzana ambicją Balladyna zabiła ją i zabrała jej owoce. W konsekwencji została żoną Kirkora i razem z nim i swoją matką zamieszkała na zamku. Ambitna kobieta wstydziła się jednak swojego pochodzenia, próbowała je ukrywać, z czasem też zaczęła planować pozbycie się męża. Spotkała Kostryna, którego w sobie rozkochała i wykorzystywała do własnych celów. Zabiła też Grabca i kazała uśmiercić Pustelnika. W bitwie wywołanej za sprawą jej knowań, Kostryn zabił Kirkora, jednak morderczyni otruła również swojego sprzymierzeńca. Łańcuch zbrodni wyprowadził ją w końcu na tron. Jej pierwszym obowiązkiem jako królowej było rozstrzygnięcie kilku spraw sądowych. Trzykrotnie wydała wyrok: na morderczynię własnej siostry Matki i Kostryna. Tym samym ukarała siebie. Jej wygórowane ambicje, nad którymi nie umiała zapanować doprowadziły w końcu do sądu Bożego, w wyniku którego jej grzechy wyszły na jaw, a bohaterka została ukarana przez uderzenie pioruna.
W świetle przytoczonych argumentów wyłania się wniosek, że ambicja często jest przyczyną upadku człowieka. Każdy w sobie ma jakieś pragnienia, do których dąży, jednak to o niego zależy, czy uda mu się zachować zdrowy rozsądek. W powyższych przypadkach ambicja była zgubą dla bohaterów - zarówno dla Makbeta, jak i Arthasa Menethila, czy Balladyny. Gdy w ich życiu pojawiła się szansa na sukces, obudziła się również nieopanowana ambicja. Ich działania spowodowały same problemy i kłopoty dla nich samych oraz ich bliskich. Najważniejszy stał się cel, któremu podporządkowali wszystko, nawet własne człowieczeństwo.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz